Mi’ bribi ini yu ! “Ik geloof in jou!’ Dat is de boodschap die Minov,Unicef en mijn stageopdrachtgever VVOB dromen. Zowel voor het kind,de ouder,de leerkracht als het schoolhoofd. Samen willen zij bouwen aan een beter onderwijssysteem in Suriname.
Elk land droomt van vooruitgang,ook Suriname.
Elk kind is uniek. Elk kind heeft van jongs af aan talenten. Die talenten zijn een kans om te kunnen ontplooien tot een bloem van een mens. Een krachtige leeromgeving en een activerende didactiek willen een voedingsbodem vormen om te kunnen groeien.
Met die overtuiging wil de onderwijsvernieuwing nieuwe wortels hechten in vaste grond.
.
Voorlopig is het nog een zachte bodem. Een zacht humuslaagje dat zich wil vormen tot een stevige kleigrond. Maar elke zandkorrel telt..
Ik zie deze omgeving als een kans om te leren. Droge theoretische termen die ik ooit leerde uit dikke boeken tijdens drukke examenperiodes,worden hier tijdens trainingen in simpele eenvoudige krachttermen toegepast in de praktijk.
De trainingen ‘activerende didactiek’ zijn ontzettend leuk om te volgen. Het onderwijs in Suriname is van oorspronkelijke vorm enorm klassikaal en theoretisch belicht. De trainingen die het VVOB geeft,wil dat onderwijs graag in een ander licht zetten. Laten zien dat het ook anders kan. Ongeacht hoe groot je klas is. Ongeacht het feit dat er niet altijd even veel geld in het laatje is.
Die boodschap draagt de lesgeefster op een positieve manier uit. Naar elke leerkracht toe. Elk schoolhoofd. Elke deelnemer van zo’n training.
Aan de hand van praktische oefeningen,discussies en gesprekken leer ook ik heel wat bij.
Het verbaast me telkens hoe enthousiast de deelnemers reageren tijdens de training. Voer een discussie (= krutu in het Surinaams) rond ‘zelfstandig werken’ en heel het trainingslokaal staat op zijn kop door Surinamers die hun mening willen bekrachtigen.
Een hele voormiddag lang. Zo lang duurt zo’n training. Daar wordt je wel eens moe van.
Een energizer is dan altijd welkom. De Surinaamse lesgeefster van activerende didactiek lacht zich een kriek. Nep. Maar het lijkt zo echt.Een echte Surinaamse aanstekelijke lach. Surinaamse gelach en gebrul door het trainingslokaal van het VVOB. Lotte en ik kunnen niet meer. Het doet mijn buikspieren in elkaar krimpen. Hartelijk,warm en luid.
Wat een zalige training. Heerlijk enthousiasme. Zouden de bijscholingen in België ook zo zijn als ik ooit leerkracht wordt?
Maar hoe blijven die trainingen waardevol? Hoe blijft zoiets duurzaam? Hoe kan het Minov,VVOB en unicef er voor zorgen dat deze stimulans voor nieuw onderwijs ook effectief leeft in het Surinaamse onderwijs?
Het antwoord is een groep gemotiveerde leerkrachten die maandelijks de handen uit de mouwen slaan. Vernieuwingscoördinatoren. Goede moed,enthousiasme,geduld en nabijheid. Dat zijn de sleutelwoorden waarmee ze elke maand samenwerken met het VVOB om de veranderingen in hun school op te volgen.
OS Balona. Schooltje in een wijk van Paramaribo. Mijn stageschool. Een pracht van een schoolhoofd. Juf Ruth en het schoolhoofd hebben deze trainingen ook gevolgd. Een leeg schoolgebouw. Leerlingen met vakantie. Vergelijk het met een soort van pedagogische studiedag in België.
Het klaslokaal is feestelijk aangekleed door Juf Ruth. Het leerkrachtenteam,Lotte en ik bewonderen een ruimte die opeens gevuld is met leerhoeken,posters en didactisch materiaal.
Het voorbeeld van activerende didactiek begint met de ruimte zelf.
Als stagiaires van het VVOB zijn ook wij uitgenodigd. Het is een unieke ervaring. Voor de eerste keer volgen wij deze training niet in het trainingslokaal van het VVOB.
Een simpel klaslokaaltje,juf Ruth en het schoolhoofd. Zij hebben de training gevolgd. En zij zijn gemotiveerd om het principe van ‘activerende didactiek’ door te geven.
Onmiddellijk merken we de knelpunten van deze training. Hoe ga ik zoveel nieuwe termen onmiddellijk in mijn klas kunnen hanteren? Is er voor deze vernieuwing wel genoeg plaats in mijn klaslokaal? Gaan de leerlingen hierdoor niet drukker worden?
Juf Ruth en het schoolhoofd stellen het leerkrachtenteam gerust. Het is een proces. Het zal niet lukken op één,twee,drie. In andere scholen heeft het zesssssss jaar geduurd!
Reactie van het leerkrachtenteam. Maar dat is in de districtscholen ! Daar zijn de leerlingen niet zo druk! Hier in de stad is het helemaal anders. Leerlingen zijn anders.
Ondanks de twijfels die de kop opsteken denkt iedereen enthousiast mee over een nieuwe toekomst in het onderwijs. Leerkrachten halen eigen voorbeelden naar boven. Verhalen van succesvolle lessen. Leerlingen die op verschillende vlakken slim zijn. En collega’s die elk een compliment verdienen.
Het schoolhoofd haalt ook zijn energietussendoortje naar boven. Schuddenbuikend van het lachen haalt hij diep adem en lacht het klaslokaal omver met zijn geïmproviseerde lachoefening. Het leerkrachtenteam van OS Balona ligt letterlijk plat.
Lotte en ik zijn dankbaar dat we deze training mochten volgen. Als stagaires van het VVOB is het verrijkend om dit van dichtbij te mogen meemaken. Met een koffer vol verhalen keren we terug naar onze stagementor,Lillianne.
‘Blij dat te horen!’ bevestigd lillianne knikkend.
Wij knikken mee.
Dankbaar voor deze leerrijke ervaring.
Dankbaar omdat we alles van zo dichtbij mogen meemaken.
Dankbaar omdat ook wij hier in Suriname mogen mee dromen.
M’i bribi ini yu !
Liefs,zoen,Lize –x-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten